beni bana bırakma bu gece vakti
akşam çökünce şehrin üstüne
ayrıkotları büyüyor arka bahçemde
beni bana bırakma
ne oluyorsa gece oluyor
saatlerin durduğu anlarda
terazilerim hep bozuk tartıyor
beni bana bırakma bu gece vakti
afrika’nın siyah çığlığı
vurup kaçıyor camlarıma
ıraklı bir kızın tenindeki leke gibi
büyüyor kırıklarım
savaş denen bu çılgınlık
kefen biçerken uykularıma
paramparça dağılıyorum
parçalarımı toplama
camı kırılmış bir pencereyim ben
iki gözüm
bir gazete sayfası bul bana
üzerinde umudun resmi olsun
çokça mavi
yama yapmak için kırıklarıma
-beni bana bırakma bu gece vakti-
nuriye zeybek
