ince sızım

gülüm
seninle uyanıyorum uykulardan
yoksun
saat başı sen diye bağırıyor yelkovan
yoksun
bu geceler sensiz çekilmiyor gülüm
sesin kulak zarıma yerleşiyor
kovsam da gitmiyor
durup durup sokuluyorsun yüreğime
saplandığın yerden kanırtıyorum
bana mısın demiyor deli sevdam
durup durup kanıyorsun döşümde

gittiğin günden beri
güneylerim don tutuyor gülüm
gayrı uçmaz oluyor turnalar
bu şehirden otobüsler dolusu seni uğurluyorum
el sallayarak dönülmezliğe

ince sızım
gittiğinden beri ekim yağmurlarıyla
durup durup taşıyorsun gözlerimden
durup durup başlıyorsun, bittiğin yerden
bela gibi çöküyor her gece üzerime
arsız bir yalnızlık musallat oluyor evime
gayrı kurum bağlıyor bacam
sönüyor ocağım

sen yoksan diyorum
içimdeki şairi öldürüyorum
olmuyor
bin şair diriliyor yeniden
durup durup seni yazıyorum şiirlerime gülüm
durup durup seni yaşıyorum


nuriye zeybek